Yanımdan pek ayrılmıyor, kardeşiyle ilgili sık sık sorular soruyor, iş yaparken yardım ediyor, makyaj yaparken izliyor, tv izlerken yanıma uzanıyor, kitap okurken o da kitabını eline alıyor, ben birşeyler yazarken bakmışım o da defterini kalemlerini almış yanımda bir şeyler çiziyor...
-Fatoş abla kardeşim senin karnında çişini yaptığı için mi miden bulanıyor?
-Mmmm. Sanırım ondan Azracım. diyorum.
-Fatoş abla, şimdi sen gülüyorsun ya, kardeşimde gülüyor di mi?
-Evet, o da mutlu oluyor.
-O zaman sen hep gül tamam mı!
Koltukta oturuyorum yanıma geliyo, kolumun altına sokuluyo:
-Fatoş Abla ben seni çok seviyorum.
-Bende seni çok seviyorum Azracım.
-Ben hem burda mutluyum hem annemin evinde mutluyum
-:)
Üzerimi giyinirken/değiştirirken soyunuyorum, yanımda oluyor, gelip bacağıma sarılıyor ve beni öpüyor. Eğilip bende ona sarılıyorum. Öyle tatlı ki.
Bir çocuk mutluysa o evin neşesi var! Bir çocuk sağlıklıysa o evin huzuru var.
Fotoğraf 2012_Ramazan Bayramı Tatili_
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Gıt gıt!